اولین شکل پارکور توسط جورج هبرت افسر دریایی ارتش فرانسه در جنگ جهانی اول و دوم، تعریف شد. او یک سرباز بود و اغلب به آفریقا سفر می کرد و در آنجا تحت تاثیر حرکات ورزشی قبایل آفریقایی قرار گرفت. بعد از اینکه به فرانسه بازگشت او این حرکات طبیعی ورزشی را در میان افسران ارتش رواج داد، زنان و مردان بسیاری آموزش دیدند تا به طور موثر در برابر موانع مسیر خود عکس العمل نشان داده و به خوبی حرکت کنند. اما اگر بخواهیم در مورد مخترع رسمی این ورزش حرف بزنیم باید نام بنیان گذار مشهور آن دیوید بل (David Belle) را به زبان بیاوریم، او تحت تاثیر پدرش این حرکات را آموخت و توانست گروهی را به عنوان parkour که از کلمه parcours du combatant استخراج شده بود، تشکیل دهد.، در واقع این ورزش در ابتدا یک آموزش برای سربازان ارتش فرانسه بود که برخی به آن “هنرجابه جایی” و برخی به آن PK می گفتند. همچنین به کسانی که از اصول پارکور در زندگی خود بهره می‌برند «تراسور» گفته می‌شود.
هدف ورزش پارکور این است که در هنگام حرکت از یک مکان به مکان دیگر، بهترین راه را انتخاب کنید. در واقع یک عکس العمل سریع در هنگام قرار گرفتن در شرایط ضروری است. آنچه در این ورزش اهمیت دارد کارایی است. یعنی ورزشکار بتواند کوتاه ترین مسیر را با صرف انرژی کمتری طی کند، و این مسیر نباید به او آسیبی وارد کند و یا باعث مصدومیت های احتمالی شود. در این ورزش حرکات به صورت از پیش تعیین شده نیست، فرد با توجه به موقعیتی که در آن قرار می گیرد تصمیم می گیرد چه حرکتی را اجرا کند تا در زمان کمتر و با انرژی کمتری بتواند به مقصد برسد. آمادگی جسمانی بدن شما، سرعت تصمیم گیری، نوع مانع، زاویه بدن و حرکتی که انجام می دهید، همه این موارد بر موفقیت شما اثر می گذارند. در این ورزش علاوه بر داشتن آمادگی جسمانی خوب، باید از ذهن باز و خلاقی نیز برخوردار باشید تا بتوانید در غلبه از موانع از آن استفاده کرده و بهترین مسیر و حرکت را انتخاب کنید.
این ورزش به تجهیزات خاصی احتیاج ندارد، اما بهتر است برای انجام آن از لباس ورزشی مناسب و راحت استفاده کنید، کفش ها بسیار اهمیت دارند، کفش های راحتی که اندکی چسبندگی داشته باشند تا مانع از لیز خوردن شوند، وسایل کمکی دیگری نیز مانند دستکش،مچ بند، بازو بند، زانو بند و کلاه ایمنی، شما را از خطرات احتمالی حفظ می کند، اگر تازه کار هستید به شما پیشنهاد می کنیم از این وسایل کمکی استفاده کنید.
در دهه ۱۹۹۰ پارکور وارد فاز جدیدی شد، در این زمان فیلم هایی نیز در مورد این ورزش و تاریخچه آن ساخته شد، بسیاری از ورزشکاران این رشته از محبوبیت ناگهانی آن نگران شدند، چون افراد بسیاری بدون اینکه دوره آموزشی بگذرانند سعی می کردند این حرکات را انجام دهند و این باعث آسیب به آنها می شد. در واقع افرادی که می خواهند وارد این رشته شوند باید تمام حرکات از جمله دویدن، بالا رفتن، پرش از موانع و خزیدن را به صورت حرفه ای توسط مربی ماهر آموزش ببیند، این حرکات در عین هیجان انگیز بودند بسیار خطرناک هستند.
در این قسمت به برخی از حرکات های ا ختصاصی این ورزش می پردازیم، تمامی این حرکات ممکن است در ظاهر ساده به نظر برسند اما در هنگام اجرا، شما باید همه این حرکات را به صورت مجموعه ای از حرکات و پشت سر هم انجام دهید تا بتوانید به هدف مورد نظر خود برسید:
تعادل (Balance) یک اصل مهم در ورزش پارکور است، شما هنگامی که بر روی لبه های یک مانع حرکت می کنید باید تعادل خود را حفظ کنید در غیر این صورت ممکن است سقوط کنید، نوعی دیگری از تعادل، تعادل گربه ای (Cat balance) می باشد که شما با به صورت چهار دست و پا بر روی این موانع حرکت می کنید. فرو آمدن (Landing) یکی دیگر از حرکات های مهم این ورزش محسوب می شود، زیرا در راه رسیدن به مقصد ممکن است شما با موانع زیادی برخورد کنید و مجبور شوید از آنها بپرید، در هنگام پرش ، زمانی انگشتتان به زمین برخورد کرد، سعی کنید زانو خود را خم کنید و با تمام پا فرود نیایید. در جهش ۳۶۰ درجه ای (Reverse vault) شما در هنگام عبور کردن از مانع و پریدن از آن به صورت ۳۶۰ درجه می چرخید. در حرکت زیر میله(Underbar,jump through) شما از بین و زیر موانع حرکت کرده و بین آنها تاب خورده و یا می پرید و این گونه به سرعت به سمت جلو حرکت می کنید.
این ورزش در ایران نیز رواج دارد و اولین نشانه از آن با حضور امیرحسین ایمانی و کوشا فتحی نژاد در مستند سال ۲۰۰۳ لندن ظهور پیدا کرد. اما امروزه گروه های بسیار زیادی در ایران به صورت تخصصی این رشته را انجام می دهند و در سال ۲۰۰۹ اولین دوره مربیگری توجیهی پارکور توسط فدراسیون آمادگی جسمانی و ایروبیک ایران برگزار گردید.